Zbyt nisko położona zatoka uniemożliwia wszczepienie implantów i ich integracje.
Obecnie przy wykorzystaniu techniki podniesienia dna zatoki możemy stworzyć warunki do wszczepienia implantów i ich integracji, co nie dyskwalifikuje pacjentów do tego typu zabiegów nawet przy dużych zanikach kostnych.
Trudne warunki do wprowadzania implantów występują najczęściej w tylnych odcinkach wyrostka zębodołowego szczęk, zwłaszcza szczęki bezzębnej, której pneumatyzacja (rozrzedzenie) wzrasta stopniowo w trakcie życia osobniczego i w miarę utraty zębów.
Skłoniło to do poszukiwań technik operacyjnych, które umożliwiłyby stosowanie implantów w tych właśnie okolicach. Jedną z takich metod jest podnoszenie dna zatoki szczękowej i wprowadzanie kości autogennej w przestrzeń powstałą między dnem zachyłka zębodołowego zatoki szczękowej, a uniesioną błoną śluzową wyścielającą ten zachyłek.
Zachęcające wyniki, mała inwazyjność tego typu zabiegów oraz możliwość jednoetapowego wprowadzenia implantu spowodowały, że zabiegi podnoszenia zatoki szybko się przyjęły w planowaniu leczenia z użyciem implantów. Wgajanie implantów, wprowadzonych z zastosowaniem podniesienia dna zatoki szczękowej, przebiega zwykle bez powikłań, choć ich czas gojenia znacznie się wydłuża.
Podniesienie dna zatoki szczękowej stwarza nowe możliwości leczenia implantologicznego, umożliwia bowiem wprowadzenie wszczepów w trudnych warunkach anatomicznych, zwłaszcza w bocznych odcinkach w obrębie szczęki.
Przy metodzie z dojścia bocznego możemy podnieść zatokę o 5,0-8,0 mm - więcej niż przy metodzie zamkniętej - przez co zabiegi te wykonuje się częściej. Najpierw tworzy się okno dostępu do dna zatoki, po czym delikatnie podważa błonę śluzową zatoki.
Tak przygotowane miejsce wypełnia się biomateriałem i pokrywa specjalną błoną zaporową oraz śluzówką. W ten sposób przygotowane przez nas okno dostępu do zatoki jest ponownie dokładnie zamknięte.
Tak przygotowane miejsce pod przyszłe wszczepy goi się na ogół 9-12 miesięcy. Wyjątkowo, gdy istniejąca grubość kości zapewnia pierwotną stabilizację implantu możliwe jest wprowadzenie jednoczasowo implantów, jednak i tak okres gojenia musi pozostać ten sam. Wadą zabiegu podniesienia dna zatoki szczękowej z dojścia bocznego jest długi czas oczekiwania na przebudowę kostną, dlatego przy brakach skrzydłowych preferujemy implanty Zygoma wszczepiane w wyrostek czołowy szczęki. Uzyskujemy wtedy ten sam efekt bez zmniejszania objętości zatoki szczękowej. Krótszy czas leczenia i efekt kosmetyczny jest bardzo dobry, ponieważ implant jest na szczycie wyrostka zębodołowego.
Drugim preferowanym przez nas sposobem na podniesienie dna zatoki jest metoda zamknięta - bez nacinania i odwarstwiania śluzówki. Mamy możliwość podniesienia dna zatoki szczękowej maksymalnie o 3,0-3,5 mm, ale praktycznie zawsze zabiegowi towarzyszy jednoczasowe wprowadzenie implantu. Ponieważ istnieje możliwość perforacji błony śluzowej dna zatoki szczękowej, co związane jest z faktem, że wykonuje się go bez pełnej kontroli wzrokiem, tego typu zabieg wykonujemy pod kontrolą endoskopu, co pozwala nam na monitorze toru wizyjnego wykonać go bardzo precyzyjnie /zabieg FESS/.
Petruson B. Sinuscopy in patients with titanium implants in the nose and sinuses. Scand J Plast Reconstr Surg Hand Surg. 2004;38(2):86-93. Petruson B. Sinuscopy in patients with titanium implants in the nose and sinuses. In manuscript 2000.